กะลาสี
ศาสตราจารย์ผู้ทรงความรู้ เดินทางไปกับเรือเดินสมุทร
ทุกวันจะมีกะลาสีเฒ่ามานั่งฟังศาสตราจารย์คุยวันหนึ่งศาสตราจารย์ถามตากะลาสีว่า
เดินเรือมาทั้งชีวิต เจ้ารู้เรื่องสมุทรศาสตร์มั้ย ที่เกี่ยวกับน้ำน่ะ
กะลาสีเฒ่าตอบว่า ผมไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่รู้หรอกครับเรื่องสมุทรศาสตร์
ศาสตราจารย์ส่ายหน้าแล้วบอกเดินเรือมาทั้งชีวิตไม่ได้เรียนเรื่องสมุทรศาสตร์
เหมือนเสียชีวิตไป 1 ใน 3 เลยนะ
วันรุ่งขึ้นศาสตร์ตราจารย์ถามอีก ตากะลาสี เคยเรียนเรื่องธรณีวิทยามั้ย ที่เกี่ยวกับดินน่ะ
ตากะลาสีตอบหน้าเศร้า ผมไม่รู้จักครับ ผมไม่เคยเรียนหนังสือ
ศาสตราจารย์มองกะลาสีด้วยความสงสาร แหมไม่เคยเรียนเรื่องสมุทรศาสตร์ ธรณีวิทยา
ก็เหมือนเสียชีวิตไป 2 ใน 3 เลยนะ
ตากะลาสีเศร้าใจมาก ศาสตราจารย์เป็นคนฉลาด
ถ้าเขาบอกว่าเสียชีวิตไป 2 ใน 3 ก็คงเป็นอย่างนั้นจริงๆ
วันรุ่งขึ้นเป็นทีของกะลาสีเฒ่าบ้าง เขาวิ่งมาถามศาสตราจารย์ว่า
ท่านศาสตราจารย์ครับ ท่านรู้เรื่องว่ายน้ำศาสตร์มั้ยครับ
ศาสตราจารย์ตอบว่า ว่ายน้ำศาสตร์ ผมเป็นศาสตราจารย์ จะไปรู้เรื่องว่ายน้ำศาสตร์ทำไม
ตากะลาสีบอกว่า ถ้างั้นผมเสียใจด้วย ท่านคงจะต้องเสียชีวิตทั้งชีวิตแล้วหละครับ
เพราะเรือเรากำลังจะจมเดี๋ยวนี้
ถ้าท่านรู้เรื่องว่ายน้ำศาสตร์ ท่านก็คงว่ายน้ำเข้าฝั่งได้และรอดตาย
จะมีประโยชน์อะไรที่เราจะมีความรู้ภายนอกทุกอย่าง แต่หมดความสามารถที่จะรัก
อยู่กับคนที่รักและเป็นที่รัก ไม่รู้วิธีที่จะเข้าถึงเข้าถึงศักยภาพสูงสุดของชีวิตตัวเอง
ไม่รู้วิธีที่จะช่วยเหลือตัวเองจากความทุกข์ หมดสมรรถภาพที่จะมีความสุขได้ด้วยตัวเอง
ความรัก ต้องการความสามารถที่จะรัก
ความสำเร็จ ต้องการความสามารถที่จะเข้าถึงศักยภาพสูงสุดของชีวิตตัวเอง
ความสุข ต้องการความสามารถที่จะช่วยเหลือตัวเองให้พ้นจากความทุกข์
มีความสุขด้วยตนเองได้ในทุกสถานการณ์
เข็มทิศชีวิต II / ฐิตินาถ ณ พัทลุง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น